Kwiaty to ozdoba świata, to rośliny żywe,
Kwiaty to złożone z kilku płatków piękno prawdziwe,
To punkt skupienia naszego wzroku,
Patrzymy na kwiaty i łza kreci się w oku.
Dla wrażliwych, kwiaty to powód do płaczu, wieczorem
Kiedy patrzysz na firankę z kwiatowym wzorem,
Kiedy spoglądasz katem oka, na stół gdzie kwiaty leśne
Zerwane wczoraj, spoglądasz siedząc na krześle
I płaczesz, płaczesz, bo tak każe serce wzruszone,
Siedzisz nadal, a dłonie Twe we włosy wtulone,
Lubisz płakać ze szczęścia, jakie dają te małe,
Żywe roślinki. Wstajesz, gdy już nogi zdrętwiałe,
I przestajesz płakać wracasz do spraw codziennych,

Przymykasz oczy dla marzeń sennych
I marzysz: kwiaty na łące przy lesie,
Zerwane chabry, które z dala wiatr przyniesie,
Maki czerwone, z pół za horyzontem łąki,
I chodzące po makach czerwone biedronki.

Otwierasz oczy, lecz twój umysł marzy,
Sam nie wiesz, co za chwilę się zdarzy,
Podchodzisz do kwiatów i wąchasz je z całych sił,
Masz wrażenie jakbyś teraz śnił,
Woń kwiatów tak lekka i miękka jak poduszka,
Położyła Cię szybko do usłanego łóżka.
Teraz wiesz, jaką wartość mają te rośliny, wcale nie wielkie,
Dla niektórych większą niż istnienie wszelkie.