Chcę Cię opisać jak w pełni złota,
Siedzisz tu jak niewinna istota.
Jak twarz twoja wtulona we włosy,
Którym nie znane są własne losy.
Ich brąz okrywa oczy z rzęsami,
Jak łąka zielona usłana różami.
Jak liście, które kryją piękno drzewa,
Jak słowik, który nie śpiewa.
Płomyki w Twych oczach dają mi nadzieję,
choć czasem zły los wszystko rozwieje.
Całe to piękno, gdy człowiek marzy,
lecz nigdy nie wie co się wydarzy.
Policzki Twoje zarumienione,
czasem bez życia, smutne, stęsknione.
Lecz ja nie widzę w nich nic złego,
Bo zawsze dostrzegam coś piękniejszego.
Coś co przyniesie mi spokój w duszy,
Mnie Twój widok zawsze poruszy.
Mimo, ze znam Cię już tyle dni,
Tak na mnie działasz tylko Ty.
Siedzisz bez ruchu ja to opisuję,
Nawet nie wiesz jak dobrze się czuję,
Jak w świetle słońca Twoja twarz promienieje,
Jak serce Twoje magicznie się śmieje.
Ja jestem skryty, niczego nie wyznaję,
I tylko marzenie jedno zostaje.
jak przed chwilą, kiedy marzyłem,
Wspaniałe uczucie, z Tobą byłem.
Szliśmy przez lasy, przez gęste łąki,
Zrywałaś kwiatki, zbierałaś biedronki.
Trzymałem Cię za rękę, była gorąca,
Od pięknej pogody, od słońca.
Chciałbym, aby to naprawdę się działo,
By tylko roli marzenia nie grało.
Byśmy patrzyli w tym samym kierunku,
Byśmy sie tulili w namiętnym pocałunku.
Zostawić marzenia daleko w tyle,
Opuścić sny chociaż na chwilę.
Ty dajesz tyle radości od siebie,
Wystarczy, ze będę patrzył na Ciebie.