Wyśniłam Go sobie , przy blasku świec


Zrodził się , z cieni...spłoszonych płomyków


W blasku księzyca


W niemych , sowich..


Skrzydeł trzepocie


Wyśniłam


Minutę dzieląc na milion


W lustrzanym wymiarze mego zepsucia


Miał zniknąć!


Jak pusta fiolka , po cudownym leku


W mgły chłodnym welonie...


Miał odejść , gdy klasnę w dłonie...


Gdy zdmuchnę płomień


W wiatru ciepłych szeptach


Zgładzony promieniem słońca


MIał...


Lecz nie chce odejść


Jawi się , w czarnej sukni szeleście


W niepokornym splocie rozsypanych włosów


Wyostrzam swe zmysły


Pragnąc , Go poczuć


W łodzi dotyku ...


Płynąć , zatracać


W zapachu...


Łzą skropionego , o świcie


Zarem tlącego , po zmroku


Rozpinam sieci infantylności


Mroczne , zachłanne spojrzenie nocy


Dreszczem okryty sen mój


Skryty w chłodzie kamieni


Ząda wyniesienia , w bramach narodzenia


Łaknie co raz wiecej


Grabić chce westchnienia


Pocałunek Śmierci niesie się , ku niemu


Gdy , go skradnie ...


Na wieki pozostanie , w mym cieniu.
***
Tytuł mi nie wyszedł. Chodzi o "POCAŁUNEK ŚMIERCI"

Ostatnio edytowany przez Olcia (2006-07-22 10:32:51)